„Klasa robotnicza rządzi” to drugi już zbiór opowiadań Waleriana Domańskiego, po interesujących „Fabrykach dymu” wydanych rok wcześniej.
W swoich opowiadaniach autor przedstawia skutki dyletanckich rządów w PRL z perspektywy szarego człowieka, na ogół mieszkańca dolnośląskiej prowincji.
Zarówno ci, którzy naiwnie uwierzyli w obiecywaną świetlaną przyszłość w komunizmie, jak i zdeklarowani jego przeciwnicy – skazani byli na szarą wegetację, na szukanie sposobów omijania ustrojowych raf. Skazani na życie w gęstwinie biurokratycznych nonsensów, w biedzie, bez nadziei na poprawę swojego losu, pośród marzeń zredukowanych właściwie do samego przetrwania.
Komunizm, nawet ten „z ludzką twarzą”, od początku był zbudowany na fałszu, a niewiara w możliwość jego naprawy stawała się coraz powszechniejsza, doprowadzając do otwartego wypowiedzenia posłuszeństwa przez obywateli w latach 80.
Walerian Domański oprowadza nas po świecie komunistycznych absurdów. Sympatia autora jest oczywiście po stronie ofiar systemu, uwikłanych w trudy życia w PRL-u. Tragiczne sytuacje zderzane są częstokroć z humorem, satyrą, a nawet groteską.
Opowiadania pisane są prostym językiem, bez udziwnień stylistycznych.
Obydwie książki stanowią negatywną encyklopedię komunizmu podaną w atrakcyjnej literacko formie. Niewielu autorów w Polsce pisze tak interesująco i zarazem rzeczowo o czasach PRL-u.
Koniecznie trzeba przeczytać!
O autorze: pochodzący z Pieszyc na Dolnym Śląsku, a mieszkający w Detroit Walerian Domański ukończył Politechnikę Wrocławską, był działaczem „Solidarności” legalnej i podziemnej. Od lat pisze prozę i poezję, a także rysuje.
